Het is hier Fantastisch

Nou, daar zit ik dan. Na een goede vlucht, drie verschrikkelijke douanecontroles waarbij telkens wel wat was en dus zonder tandpasta, ben ik in Kathmandu.
En het is hier fanstastisch! Geniet mijn tenen uit!

Zo’n wereld van verschil met Nederland, of het westen uberhaupt!
De mensen, de kleding, de wegen, het verkeer, de lucht, de huizen, de gewoontes. Allemaal zo anders.

Laat ik bij het begin beginnen. Gisteren ben ik om een uur of vijf geland op Tribhuvan Airport waar ik werd opgepikt door iemand van het hotel. Door een chauffeur werd ik achterin een heel oude Toyota naar het hotel gebracht. Nou ja, Toyota. Dat stond er in koeienletters op. Het merkje was verdwenen. Maar nu komt dat hier wel meer voor. De gordels werden niet gedragen. Ik heb het wel geprobeerd, maar de klik deed het niet. Schijnt hier ook wel vaker voor te komen.

Wat een rit. Ik zal proberen het kort te beschrijven. De weg is hier soort van geasfalteerd, alleen missen er op sommige stukken wat stukjes van een centimeter of 10 tot 30 diep. Overal rijden auto’s, fietsen, motoren en riksja’s doorelkaar, luidtoeterend. Op de motoren heeft degene die voorop zit een helm op, de rest niet. Ja, de rest. Er zitten soms 4 mensen op 1 motor.
Het mooiste vond ik wel dat op een heel druk kruispunt een man reed, met een vrouw achterop. Die vrouw had een baby van nog geen jaar oud in haar armen met het hoofd tegen haar aangedrukt. Wat nou veiligheid?

Onderweg heb ik van alles gezien. Extreme armoede, markten op de grond, slagers die het vlees gewoon op een tafel voor de winkel hebben (zonder koeling) en met wat repen vuilniszak op een stok de vliegen zo nu en dan wegslaan en natuurlijk de plaatselijke VV.

Op een uitgedroogde vlakte van stenen en zand zag ik een paar jongens voetballen tussen een paar stapels stenen en even verderop wat jongens in groene hesjes stretch oefeningen doen. Dindua, eat your heart out! Hoezo voorzieningen? Een bal, vier stapels stenen en wat hesjes is voldoende.

Toen ik op mijn kamer was, was het trouwens al schemerig. Om half zeven is het hier donker. Tsja, toch maar even op tandpastajacht en op zoek naar een fles water. Liep ik per ongeluk de wijk uit. 1 uur in Kathmandu en toen al verdwaald. Gelukkig alles gevonden, inclusief hotel. Maar half acht lag ik op bed!

De volgende ochtend op zoek naar de douche. Die bleek op het dakterras te zijn, wat gelukkig tegenover mijn kamer is. De douche is gecombineerd met het toilet, gescheiden door een douchegordijn. De wasbak staat om de hoek. In de buitenlucht. Dat heb ik zelfs nog nooit op de camping meegemaakt. Kan trouwens prima, want het is hier al vroeg 25 graden.

Als eerste naar Kathmandu Durbar Square gelopen, het Koningsplein. Daar werd ik gelijk aangehouden door een man die mijn gids wel wilde zijn. Na even onderhandeld te hebben zou hij mij voor vier euro rondleiden (eerste dag, alles mag nog).
Achteraf gezien heb ik daar heel erg mazzel mee gehad. Hij heeft me zo’n beetje heel Kathmandu laten zien in 1 dag, waar ik 5 voor uitgetrokken had. Ik kan nu 4 soorten tempels uit elkaar houden, heb de Apentempel gezien en de Bodhnath stupa bekeken. Ook heb ik mediterende Nepalese en Tibentaanse monniken gezien en ben ik in een Tibetaans klooster geweest. Daar was op dat moment een traditionele Tibetaanse viering bezig.

Om van Durbar Square naar de Apentempel te komen moest ik bij mijn gids (Bishwu) achterop de motor. Zonder helm dus en maar met goed vertrouwen. In het begin vond ik het best spannend, zo zonder helm in een gekke verkeerssituatie. Maar heel gek, ik ben niet bang geweest. Wel een ervaring, het verkeer van Kathmandu van binnenuit meemaken. Ze stoppen voor niets of niemand, behalve voor een gat in de weg of om een ernstig ongeluk te vermijden. Snelheidslimieten kennen ze hier niet. Kan ook niet, want de meter van de motor was kapot. Je reed volgens dat ding continue stapvoets. Veilig aangekomen bij de Apentempel.

De Apentempel was geweldig. Ik had de keuze om met 365 trappen of met 50 trappen naar boven te gaan. Toch maar het laatste gekozen. Bovenaan stond een heel grote stupa, omringd door gebedsmolens. Op het moment dat ik aankwam werden er offers verbrand aan de Hindu god Ghanesh. Rond die offers liepen nog snel zwerfhonden en apen die probeerden een hapje mee te eten. Opvallend was dat ze gewoon met rust gelaten werden. De gids vertelde dat de mensen geloven dat zij ook reincarnaties van goden zijn die de offers accepteren.

Naast de stupa stonden ook twee tempels, een Nepalese en een Tibetaanse. Buiten kon je horen dat de Nepalese monniken begonnen te bidden. Heel veel toeristen probeerden naar binnen te komen, maar werden allemaal geweerd. Alleen Nepalezen konden naar binnnen. Na een praatje van mijn gids en een van de monniken mocht ik via een achterdeurtje toch naar binnen!!! Het was zo indrukwekkend! De twee vrouwen die daar zaten te mediteren keken mij eerst een beetje lachend aan dat ik zo mijn ogen uitkeek, maar toen ik mijn kralenketting pakte die ik van Lisa gekregen heb kon ik voor hun niet meer stuk! Wat een respect en betrokkenheid, was de reactie. 1-0!
Vervolgens mocht ik ook nog bij de Tibetanen naar binnen. Heb mooie foto’s kunnen maken.

Vervolgens zijn we naar de Bodhnath stupa gereden. Wat een indrukwekkend bouwwerk! Gigantisch!!!! Na hem een keer rondgelopen te zijn (met de klok mee), zijn we naar een Tibetaans klooster gelopen. Daar was juist een bijzondere viering met dans en muziek bezig. Stond ik weer, als enige toerist. Wat een mazzel! Je wordt wel raar aangekeken, maar dat kan mij wat schelen….

Vervolgens terug naar Durbar Square om daar een tientallen meters hoge offerwagen te zien worden verplaatst. Deze wagen wordt gebruikt om offers aan te brengen en te bidden om regen. Als er genoeg regen geweest is, wordt er weer gebeden om het te laten stoppen. De wagen wordt gedurende een festival verplaatst door heel Kathmandu, getrokken door tientallen jongens en mannen. Onderweg staat hij om de haverklap stil, omdat hij door iemand aanbeden wordt.

Als het op zijn plek staat, komt de Kumari kijken of het goed is. De Kumari is een meisje van nu 7 jaar, die wordt gezien als een levende godin. De reincarnatie van de godin Teleju. Ze wordt heel jong geselecteerd en blijft de godin tot ze haar eerste menstruatie heeft gehad. Daarna wordt er een nieuwe geselecteerd.

Vandaag zou zij op een gouden draagstoel worden gedragen door zes mannen, naar het plein waar de offerwagen staat.
N
a een kwartier wachten kwam ze eindelijk naar buiten. Ik kon haar niet goed zien, maar ben hard naar de andere kant van het plein gehold. Daar heb ik in een flits een foto van haar weten te maken. Bishwu ging helemaal uit zijn plaat, aangezien het hem nog nooit gelukt was. Moest de foto van hem verkopen, kon ik er goud geld voor krijgen. Dat leek mij wat sterk, maar ik ben er wel heel trots op. Jullie zal ik hem nog gratis laten zien!

Tot zover mijn eerste dag.

Namaste en tot snel!