WK Gekte
Door: sannedijkstra
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 Juli 2010 | Nepal, Pokhara
Een dag voordat de finale gespeeld gaat worden denk ik nog eens "Goh, laat ik eens een blog schrijven over het WK". Handig San, maar ja, ik wil sommige dingen toch met jullie delen.
Nog voordat het WK begon was het hier in Nepal al een grote gekte. Vrijwel heel Nepal supportte Argentinie, dus overal waar je keek zag je wel lichtblauwe shirtjes met Messi achterop. Als je die niet kon krijgen, dan maar een met Tevez of een Braziliaans shirt. Maar Messi was het toch wel het beste waarmee je kon lopen.
Nou, ik niet! Mijn land doet WEL mee met het WK, dus ik het oranje armbanden gekocht en van een lapje stof een oranje haarband gemaakt. En dan nog vragen mensen waar je vandaan komt. Als ik dan antwoord dat ik uit Nederland kom is het meteen; "Oh, Van Persie! Robben!". Jazeker, ook die doen mee. "Who is your favorite player?" "Dirk Kuyt" "I don't know him". Wel een beetje lullig voor 'm. De laatste twee weken wordt aan het rijtje Van Persie-Robben nu ook de naam Sneijder toegevoegd. Maar daar houdt het dan ook wel mee op.
De groepswedstrijden van Nederland heb ik vrijwel allemaal in een club in Lakeside gekeken. Club Amsterdam welteverstaan. Kan niet anders dan een verzamelpunt van Hollanders zijn. De eerste twee wedstrijden was dat het ook en zie je ineens dat er welgeteld 8 Nederlanders in Pokhara verblijven. De derde wedstrijd was een ander verhaal.
Allereerst moeten jullie weten dat alle wedstrijden hier gespeeld werden om 17.15, 19.45 en 00.15 uur. De eerste twee tijdstippen zijn nog wel te doen. Ik kan nog een taxi nemen en op een fatsoenlijk tijdstip thuiskomen. Helaas was de derde groepswedstrijd tegen Kameroen om kwart over twaalf. Dus ik een kamer genomen in Lakeside om na de wedstrijd zo m'n bed in te rollen. Het plan was goed. De uitwerking wat anders.
Ik had met een vriend, Subas, afgesproken om samen de wedstrijd te gaan kijken en voor de wedstrijd nog wat te gaan eten. Dus wij om half tien het restaurant binnen. Krijgen we om 11 uur te horen dat ze gaan sluiten. He? Nou goed, wij weg (niet gegeten overigens) en op zoek naar een ander restaurant of cafe. Het is WK, dus er zal vast nog wel iets open zijn. Nou, mooi niet! Alles, maar dan ook echt alles, sluit hier om 11 uur.
Dus wij nu echt zoeken naar iets anders. Als er geen cafe open is, dan is er vast nog wel een hotelkamer te vinden met tv. Dus wij lopen en overal waar nog licht brandde aankloppen. Maar ja, als een Nepalese jongen en een blank meisje vragen voor een hotelkamer met tv voor 2 uurtjes dan wordt je heel scheef aangekeken. Volgens mij had meer dan de helft van de hotels waar we het vroegen wel tv, maar wilden ze het gewoon niet verhuren. Tijdens onze zoektocht werden we ook nog aangehouden door de politie. Moest Subas zich verantwoorden waar we heen gingen en waarom we nog zolaat op waren. Toen hij het had verteld in het Nepalees, moest ik het in het Engels nog een keer bevestigen. "No Sir, we're really looking for a TV to watch the Netherlands football match." Voel je je knap voor schut staan.
Na ruim een uur rondwandelen in het stikkedonker hadden we een hotel gevonden. Vroegen ze ruim duizend roepies (+/-10 euro). Ja zeg, zo erg graag wil ik de wedstrijd ook weer niet zien. Volgende hotel vroeg 500. Nou, oke.
Dus wij die kamer in, hadden we alleen de eerste vijf minuten maar gemist. Precies op tijd!
Na de wedstrijd zouden we weggaan, hadden ze het hotel aan de binnenkant op slot gedaan. Alles gaat hier met hangsloten, dus het werd me al gauw duidelijk dat dat niet ging lukken. Wij terug naar die kamer, waar gelukkig 2 aparte bedden stonden, en maar gaan slapen. Volgende ochtend om 6 uur ik meteen weggegaan (Subas kreeg ik echt niet wakker) naar het guesthouse waar mijn spullen lagen. Daar nog een paar uur slaap gepakt en toen naar m'n werk. Gelukkig niet op de school, maar op het Montessori Training Center, waar de hele dag niemand komt en waar niks gebeurd. Heerlijk rustig genoten van de overwinning en mijn extreme vermoeidheid.
De wedstrijd tegen Slowakije heb ik gezien in Club Paradiso. Ik ben van kroeg veranderd, aangezien er iemand met oranje vilten dreadlocks en een Nederlandse vlag op de stoep stond te schreeuwen "Holland!". Daar moest ik zijn. Toen ik naar binnen ging zag ik een grote zee van Nepalese mensen in oranje shirtjes, met rare oranje hoedjes en twee Nederlanders die er middenin zaten en die blijkbaar iedereen kenden. De een is een slanke blonde vrouw van begin dertig, Gynette, de ander een behoorlijk forse jongen van 19 met tattoos, piercings en een vrij aggressief uiterlijk, Tim. Nou, Tim mag eruit zien als een gevaarlijk figuur, het tegendeel is waar. Wat een softie! Tijdens de wedstrijd ging ie er helemaal in op, schreeuwend, juichend, de scheidsrechter uitscheldend, om achteraf te zeggen dat ie helemaal "geen kloot verstand heeft van voetbal". Ik heb genoten! Niet alleen van de wedstrijd, maar ook van Tim.
De man met de neppe dreadlocks bleek overigens een Australier te zijn, die weer een vriend van Tim en Gynette was. Je komt hier de meest wonderlijke figuren tegen hoor.
De wedstrijd tegen Brazilie heb ik met dezelfde groep mensen gekeken, door wie ik werd ontvangen alsof ik ze al jaren ken. Een warm welkom.
Er hing een beetje bedrukte sfeer, aangezien iedereen er wel zeker van was dat we gingen verliezen. Toch werd er evengoed een poule gehouden (zelfs hier in Nepal).
De eerste helft was best gezellig en wij waren overduidelijk voor Nederland, dus elke aanval van onze kant werd met hard gejuich kenbaar gemaakt, terwijl bij de aanvallen van Brazilie we heel hard "Boe!" riepen. Even verderop, heel stiekem in een donker hoekje, zaten een paar Nepalezen die Brazilie supportten. De enige keer die avond dat we ze hoorden was toen Brazilie in de eerste helft scoorde. Wij reageerden met een paar heel vuile blikken, waardoor ze snel weer gingen zitten.
Tijdens de rust heb ik Tim nog even uitgelegd wat nu precies buitenspel is, wat een hoop gelach van zijn vrienden opleverde.
De tweede helft ging een stuk beter en na de eerste goal voor Nederland kregen we dezelfde vuile blikken terug van de Braziliesupporters. Dat hadden we helemaal niet door. Wij stonden op de banken en tafels te springen en juichen en mekaar te omhelzen dat het 1-1 stond.
Het werd nog gekker toen het 2-1 werd en na het eindsignaal ging iedereen helemaal uit z'n plaat. We hadden Brazilie verslagen!!!! De supporters van de verliezers gingen er heel stilletjes vandoor.
Wij niet. Wij bleven juichen en dat is doorgegaan tot 4 uur 's morgens. Nadat de club sloot zijn we met het hele stelletje naar het huis van Tim gegaan, om daar verder te vieren. Vrijstaand huis, veel vrienden en een goede stereoinstallatie. Wat wil een mens nog meer?
De halve finale was zo mogelijk nog gekker. Deze werd gespeeld om 00.15 uur. Rottijd dus. Ik ging al op zoek naar een hotel met tv op de kamer, want ik had geleerd van de vorige keer, toen Tim mij belde. "Stop zoeken, Club Paradiso is gewoon open. Ik heb de manager gesproken, dus het is waar." Nou, wat moet je dan? Maar geloven en anders betaalt hij. Dus ik heen. Nee hoor, de deur was gewoon dicht. Blijkt dat er aan de zijkant nog een deur is, de personeelsingang. Daar stonden een stuk of wat motoren en een paar vuilnisbakken. Wij naar binnen, is er gewoon een heel feest aan de gang! Iedereen die we kenden was er, ook die rare Engelsman, Matt, die me een keer verteld heeft dat ik een Zuid Afrikaans accent heb. Al met al, onwijs gezellig. De voordeur is dicht, omdat de politie anders komt controlleren, maar op deze manier kunnen ze toch open blijven. De manager zei dat het eigenlijk alleen voor zijn vrienden was. Nou, dan heeft die man er een heleboel.
De wedstrijd op zich was wel leuk, maar het feest achteraf was weer fantastisch! Hoeveel lawaai kunnen 40 mensen maken na afloop van een voetbalwedstrijd? Ik weet het antwoord. Heel veel!
Het maakt dat ik nu wel onwijs zin heb in morgen, de finale. Wederom om kwart over twaalf. Tim heeft me nu al uitgenodigd voor een groot feest. Als we winnen drinken we om het te vieren, als we verliezen drinken we om te vergeten, wat hij noemt een rouwfeest. Klinkt veel belovend. Gelukkig hoef ik maandag niet naar school ivm examens. Pfieuw.
Nog voordat het WK begon was het hier in Nepal al een grote gekte. Vrijwel heel Nepal supportte Argentinie, dus overal waar je keek zag je wel lichtblauwe shirtjes met Messi achterop. Als je die niet kon krijgen, dan maar een met Tevez of een Braziliaans shirt. Maar Messi was het toch wel het beste waarmee je kon lopen.
Nou, ik niet! Mijn land doet WEL mee met het WK, dus ik het oranje armbanden gekocht en van een lapje stof een oranje haarband gemaakt. En dan nog vragen mensen waar je vandaan komt. Als ik dan antwoord dat ik uit Nederland kom is het meteen; "Oh, Van Persie! Robben!". Jazeker, ook die doen mee. "Who is your favorite player?" "Dirk Kuyt" "I don't know him". Wel een beetje lullig voor 'm. De laatste twee weken wordt aan het rijtje Van Persie-Robben nu ook de naam Sneijder toegevoegd. Maar daar houdt het dan ook wel mee op.
De groepswedstrijden van Nederland heb ik vrijwel allemaal in een club in Lakeside gekeken. Club Amsterdam welteverstaan. Kan niet anders dan een verzamelpunt van Hollanders zijn. De eerste twee wedstrijden was dat het ook en zie je ineens dat er welgeteld 8 Nederlanders in Pokhara verblijven. De derde wedstrijd was een ander verhaal.
Allereerst moeten jullie weten dat alle wedstrijden hier gespeeld werden om 17.15, 19.45 en 00.15 uur. De eerste twee tijdstippen zijn nog wel te doen. Ik kan nog een taxi nemen en op een fatsoenlijk tijdstip thuiskomen. Helaas was de derde groepswedstrijd tegen Kameroen om kwart over twaalf. Dus ik een kamer genomen in Lakeside om na de wedstrijd zo m'n bed in te rollen. Het plan was goed. De uitwerking wat anders.
Ik had met een vriend, Subas, afgesproken om samen de wedstrijd te gaan kijken en voor de wedstrijd nog wat te gaan eten. Dus wij om half tien het restaurant binnen. Krijgen we om 11 uur te horen dat ze gaan sluiten. He? Nou goed, wij weg (niet gegeten overigens) en op zoek naar een ander restaurant of cafe. Het is WK, dus er zal vast nog wel iets open zijn. Nou, mooi niet! Alles, maar dan ook echt alles, sluit hier om 11 uur.
Dus wij nu echt zoeken naar iets anders. Als er geen cafe open is, dan is er vast nog wel een hotelkamer te vinden met tv. Dus wij lopen en overal waar nog licht brandde aankloppen. Maar ja, als een Nepalese jongen en een blank meisje vragen voor een hotelkamer met tv voor 2 uurtjes dan wordt je heel scheef aangekeken. Volgens mij had meer dan de helft van de hotels waar we het vroegen wel tv, maar wilden ze het gewoon niet verhuren. Tijdens onze zoektocht werden we ook nog aangehouden door de politie. Moest Subas zich verantwoorden waar we heen gingen en waarom we nog zolaat op waren. Toen hij het had verteld in het Nepalees, moest ik het in het Engels nog een keer bevestigen. "No Sir, we're really looking for a TV to watch the Netherlands football match." Voel je je knap voor schut staan.
Na ruim een uur rondwandelen in het stikkedonker hadden we een hotel gevonden. Vroegen ze ruim duizend roepies (+/-10 euro). Ja zeg, zo erg graag wil ik de wedstrijd ook weer niet zien. Volgende hotel vroeg 500. Nou, oke.
Dus wij die kamer in, hadden we alleen de eerste vijf minuten maar gemist. Precies op tijd!
Na de wedstrijd zouden we weggaan, hadden ze het hotel aan de binnenkant op slot gedaan. Alles gaat hier met hangsloten, dus het werd me al gauw duidelijk dat dat niet ging lukken. Wij terug naar die kamer, waar gelukkig 2 aparte bedden stonden, en maar gaan slapen. Volgende ochtend om 6 uur ik meteen weggegaan (Subas kreeg ik echt niet wakker) naar het guesthouse waar mijn spullen lagen. Daar nog een paar uur slaap gepakt en toen naar m'n werk. Gelukkig niet op de school, maar op het Montessori Training Center, waar de hele dag niemand komt en waar niks gebeurd. Heerlijk rustig genoten van de overwinning en mijn extreme vermoeidheid.
De wedstrijd tegen Slowakije heb ik gezien in Club Paradiso. Ik ben van kroeg veranderd, aangezien er iemand met oranje vilten dreadlocks en een Nederlandse vlag op de stoep stond te schreeuwen "Holland!". Daar moest ik zijn. Toen ik naar binnen ging zag ik een grote zee van Nepalese mensen in oranje shirtjes, met rare oranje hoedjes en twee Nederlanders die er middenin zaten en die blijkbaar iedereen kenden. De een is een slanke blonde vrouw van begin dertig, Gynette, de ander een behoorlijk forse jongen van 19 met tattoos, piercings en een vrij aggressief uiterlijk, Tim. Nou, Tim mag eruit zien als een gevaarlijk figuur, het tegendeel is waar. Wat een softie! Tijdens de wedstrijd ging ie er helemaal in op, schreeuwend, juichend, de scheidsrechter uitscheldend, om achteraf te zeggen dat ie helemaal "geen kloot verstand heeft van voetbal". Ik heb genoten! Niet alleen van de wedstrijd, maar ook van Tim.
De man met de neppe dreadlocks bleek overigens een Australier te zijn, die weer een vriend van Tim en Gynette was. Je komt hier de meest wonderlijke figuren tegen hoor.
De wedstrijd tegen Brazilie heb ik met dezelfde groep mensen gekeken, door wie ik werd ontvangen alsof ik ze al jaren ken. Een warm welkom.
Er hing een beetje bedrukte sfeer, aangezien iedereen er wel zeker van was dat we gingen verliezen. Toch werd er evengoed een poule gehouden (zelfs hier in Nepal).
De eerste helft was best gezellig en wij waren overduidelijk voor Nederland, dus elke aanval van onze kant werd met hard gejuich kenbaar gemaakt, terwijl bij de aanvallen van Brazilie we heel hard "Boe!" riepen. Even verderop, heel stiekem in een donker hoekje, zaten een paar Nepalezen die Brazilie supportten. De enige keer die avond dat we ze hoorden was toen Brazilie in de eerste helft scoorde. Wij reageerden met een paar heel vuile blikken, waardoor ze snel weer gingen zitten.
Tijdens de rust heb ik Tim nog even uitgelegd wat nu precies buitenspel is, wat een hoop gelach van zijn vrienden opleverde.
De tweede helft ging een stuk beter en na de eerste goal voor Nederland kregen we dezelfde vuile blikken terug van de Braziliesupporters. Dat hadden we helemaal niet door. Wij stonden op de banken en tafels te springen en juichen en mekaar te omhelzen dat het 1-1 stond.
Het werd nog gekker toen het 2-1 werd en na het eindsignaal ging iedereen helemaal uit z'n plaat. We hadden Brazilie verslagen!!!! De supporters van de verliezers gingen er heel stilletjes vandoor.
Wij niet. Wij bleven juichen en dat is doorgegaan tot 4 uur 's morgens. Nadat de club sloot zijn we met het hele stelletje naar het huis van Tim gegaan, om daar verder te vieren. Vrijstaand huis, veel vrienden en een goede stereoinstallatie. Wat wil een mens nog meer?
De halve finale was zo mogelijk nog gekker. Deze werd gespeeld om 00.15 uur. Rottijd dus. Ik ging al op zoek naar een hotel met tv op de kamer, want ik had geleerd van de vorige keer, toen Tim mij belde. "Stop zoeken, Club Paradiso is gewoon open. Ik heb de manager gesproken, dus het is waar." Nou, wat moet je dan? Maar geloven en anders betaalt hij. Dus ik heen. Nee hoor, de deur was gewoon dicht. Blijkt dat er aan de zijkant nog een deur is, de personeelsingang. Daar stonden een stuk of wat motoren en een paar vuilnisbakken. Wij naar binnen, is er gewoon een heel feest aan de gang! Iedereen die we kenden was er, ook die rare Engelsman, Matt, die me een keer verteld heeft dat ik een Zuid Afrikaans accent heb. Al met al, onwijs gezellig. De voordeur is dicht, omdat de politie anders komt controlleren, maar op deze manier kunnen ze toch open blijven. De manager zei dat het eigenlijk alleen voor zijn vrienden was. Nou, dan heeft die man er een heleboel.
De wedstrijd op zich was wel leuk, maar het feest achteraf was weer fantastisch! Hoeveel lawaai kunnen 40 mensen maken na afloop van een voetbalwedstrijd? Ik weet het antwoord. Heel veel!
Het maakt dat ik nu wel onwijs zin heb in morgen, de finale. Wederom om kwart over twaalf. Tim heeft me nu al uitgenodigd voor een groot feest. Als we winnen drinken we om het te vieren, als we verliezen drinken we om te vergeten, wat hij noemt een rouwfeest. Klinkt veel belovend. Gelukkig hoef ik maandag niet naar school ivm examens. Pfieuw.
-
10 Juli 2010 - 19:37
Arie En Janneke:
Nou, Sanne allereerst bedankt voor je groeten via SKYE gekregen, heel leuk. De voetbalverslagen van jou vind ik (Janneke) haast spannender dan de wedstrijden zelf.
Je moet er wel wat voor over hebben he. Maar goed morgenavond kijken we naar het zelfde, dat is een leuk gevoel. Heel veel kijk plezier met elkaar, liefs Arie en Janneke
-
10 Juli 2010 - 20:59
Shawn:
Fijn te weten dat jij ook zo geniet van de wedstrijden. Die Tim klinkt wel tof een halve biker met een toch wel klein hartje, gekke figuren ja!!
En niks hopen, morgen schieten we die ballen er per dozijn in :D. -
11 Juli 2010 - 06:24
Rianne:
Hee San,
Wat een leuke verhalen weer. Ben zo benieuwd naar je verhalen. Heel veel plezier vanavond met de finale. Raar idee trouwens dat we naar hetzelfde kijken, maar dan aan de andere kant van de wereld. Nog heel erg bedankt voor je kaart. Vond het een super leuke verrassing.
Hele dikke kus, je nicht -
11 Juli 2010 - 14:56
Lisa:
Hoe gaat het met jou?
We missen je wel erg.
Je bent nu al 4 maanden weg.
Wat heb je veel gezien. Tempels en een aparte cultuur. Het zal je veel leren.
Ik hoorde van je moeder dat je met mijn ketting wel naar binnen mocht. Ze dachten natuurlijk dat jij ook een boeddhist bent. Het Tibet boeddhisme is wel ons geloof. Mijn vriendin is er ook een keer geweest.
We wachten tot je terug komt en dan geven wij een groot feest.
Lieve groeten aan jou en veel gezondheid.
Dikke kus Lisa en Pakyuen -
11 Juli 2010 - 18:25
Jacqueline:
Nou San het is zover!!!
De spelers staan op het veld.
Goede wedstrijd en we gaan ervoor!!!
Het mooiste spandoek is:
Piet Hein haalde zilver
Bertje het goud.
Het Wilhelmus klinkt.
kus mam. -
11 Juli 2010 - 20:22
Jacqueline:
Zoooooo, wat is het spannend!!!!
Nu nog een verlenging ook!!
De zenuwen gieren heel Nederland door de keel en de rest van het lijf.
Hou jij het nog vol??
Mam -
11 Juli 2010 - 20:43
Jacqueline:
Pa blaast en grinnikt en je vader heeft kletsnatte handen.
mam. -
11 Juli 2010 - 20:54
Mam:
Ik heb hele rare toetsen nodig om je te zeggen wat je vader van de scheidsrechter vindt.
-
11 Juli 2010 - 21:00
Mam:
Alles is voorbij!!!!
Jammer.
Nou dan maar een rouwfeest!!
Zonde!! -
12 Juli 2010 - 08:14
Sigrid:
jammer he? Nederland geen wereldkampioen. Maar heb jij wel lekker gerouwd? Wilde ik gister net gaan zitten om met je te kletsen ging de verbinding de mist in. Wat wilde je mij nou vragen? dat blijft nog wel even door mijn hoofd spoken. Ik wens je weer veel plezier met nu nóg meer nieuwe vrienden. Wat een WK allemaal wel niet oplevert! -
12 Juli 2010 - 09:28
Gladys:
Hai San,
Ook zo genoten van de wedstrijd.....Las net in de krant dat we wereldkampioen zijn met de gele kaarten. Heel jammer, was bij ons inene super stil op straat en ondanks dat ik totaal niet van voetballen hou , ging ik met een heel raar gevoel naar bed....
Ben zo benieuwd hoe jij het hebt gehad.
Dikke kus Gladys -
12 Juli 2010 - 12:48
Arjan Robben:
Sorry Sanne, de richting was goed maar ik had op ongeveer een halve meter onder de lat moeten mikken ipv een halve centimeter boven het gras. Dan hadden de Nepalezen in een namaak shirt met mijn naam gelopen ipv Messi. Maar leuk om te horen dat de Nederlandse enclave in Pokhara ons hebben kunnen zien schitteren. Ik ga stoppen want ik moet morgen een rondvaart maken. -
13 Juli 2010 - 11:31
Frank En Trees:
Hallo Sanne, met enthousiasme je verslag gelezen. Inmiddels heb je jullie rouwfeest achter de rug en we hopen dat je weer een beetje nuchter bent. Zoals je schrijft krijg je gewoon zin om bij jullie te zijn. We hebben overigens toch het gevoel dat we, je verslagen lezende, dicht bij je zijn.
Geniet nog maar lekker, want het is ook weer zo voorbij. Groeten van ons beiden. -
14 Juli 2010 - 11:11
Simone:
Hey Sanne!
Leul om je WK verhaaltje te lezen hier in Australie. Wij keken overigens iedere keer om half vijf s'nachts in de campkitchens van camping! Had ook wel wat! Met samengeknepen billen de matches gezien. Ben je er al bijna klaar voor om naar huis te gaan? Nog een maandje? Ik, Elisah, wil nog lang niet terig! Hahaha! Hier gaat het goed downunder!Augustus zijn we allemaal weer thuis om te huggen, maar jos gaat begin augustus weer voor een half jaar naar rio!
Dikke kus van ons allemaal! -
15 Juli 2010 - 18:58
T,ank:
Hoi Sanne,
Nou, nou, dar was toch wel een teleurstellend resultaat hoor, die finale-wedstrijd. Ik hoop dat jullie toch een gezellig feest hebben gehad na afloop.
De voetballers zijn hier in A'dam uitbundig gehuldigd met een grachtentocht en ontvangst door de \Koningin.
Het was weer een superverslag.
Nog een fijne tijd hoor
en tot ziens.
Dikke kus, tante Ank. Doei. -
17 Juli 2010 - 21:04
Sylvia De Loos:
hoi Sanne,we hebben weer met veel plezier jou verslagen gelezen van al je avonturen.
jou familie is vandaag bij ons geweest en ik heb pa weer even gefatsoneerd.hij ziet er weer prachtig uit.wij zien er naar uit om je straks weer te zien. geniet nog even van alles in Nepal en wij blijven je verslagen lezen. dikke kus,
Ab en Syl.ps,de toilet rituelen herkennen wij wel, dat is ook zo in Indonesie. -
18 Juli 2010 - 12:19
André:
Hoi Sanne,
Ik heb met heel veel plezier ervaren hoe jij je hebt ontpopt als een getalenteerd schrijfster voor National Geographic.
Echt heel leuk en boeiend geschreven.
Heerlijk ook om te lezen dat je zo veilig op je gevoel af kunt gaan.
Ik had natuurlijk al heel van Gladys gehoord en ook van je vader en moeder.
Het was er echter steeds niet van gekomen om het te lezen. Gladys is dit weekend bij mij in Assen en toen hebben we samen je blogs gelezen.
Ik wens je heel veel plezier, geniet er lekker van......
Groetjes en een dikke knuffel.
André
-
18 Juli 2010 - 12:22
André:
Gladys zit het nu na te lezen en lacht mij keihard uit.......
Ik ben het woordje "veel" vergeten.
Want een lol je samen kunt hebben om één vergeten woord. :-) -
18 Juli 2010 - 12:23
André:
En nu lacht ze mij weer uit om want...
pffffffffffff -
18 Juli 2010 - 12:24
André:
Ik geef het op! -
22 Juli 2010 - 08:33
Pauline:
Lieve, lieve Sanne!
Wat jij schrijft klinkt fantastisch. Jij lijkt een hele goede tijd te hebben. Kom je überhaupt nog terug of blijf je met Tim in Nepal? Is er inmiddels iets gebeurt met hem? Jij schrijft wel erg enthousiast over hem, haha.
Ik heb een tijde geleden jouw kaartje gehad en ik werd daar zo blij van! Ik was de hele tijd van plan heel uitgebreid te antwoorden, maar dat is er nooit van gekomen en daarom nou deze reactie van achter de balie (ik moet de groeten van Lydia en Ger doen, het is donderdag).
IK geniet van mijn laatste maand hier in Nederland. Het is zo'n lekker weer de hele tijd, dus ik heb al op verschillende plekken in de stad gezwommen, bij voorbeeld ook voor het Bimhuis. Een erg mooie plek, haha. Maar ik ben ook al een beetje treurig als eraan denk, dat ik hier zo straks niet meer ben. Net is het een thuis geworden, daar gaat je weer, maar dat gevoel ken je wel zeker ook.
God, jij weet nog helemaal niets van mijn toekomst nou... UUhhh. Ik had auditie gedaan in Amsterdam, Leipzig en Hamburg en ik ben, YIPPIE, aangenomen in Amsterdam en in Hamburg. Heeft mij dan wel best veel moeite gekost om een beslissing te maken, maar uiteindelijk is de keuze gemaakt - ik ga naar Hamburg. Ik verheug mij er al heel erg op, dat wordt zo'n leuke studie in een hele toffe stad! Yeah!
Ger en Lydia zeggen, dat ik jou moet herinneren, dat je het uitje hebt gemist. Wij waren bij het Muiderslot, het was een geslaagde en gezellige dag!
Zo, ik ben benieuwd van jou en Tim te horen,
lieve groeten Pauline.
-
22 Juli 2010 - 08:33
Pauline:
Oh, god, dat kan ja iedereen lezen, hahaha! Sorry, het spijt me! -
24 Juli 2010 - 09:54
Klara:
lieve Sanne, nog even een mailtje heb weer genoten van je verslag zat zelf in Duitsland met alleen Nederlanders dus niet echt spannend.
Denk aan je en stuur je een lieve groet, Klara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
