WK Gekte

Een dag voordat de finale gespeeld gaat worden denk ik nog eens "Goh, laat ik eens een blog schrijven over het WK". Handig San, maar ja, ik wil sommige dingen toch met jullie delen.

Nog voordat het WK begon was het hier in Nepal al een grote gekte. Vrijwel heel Nepal supportte Argentinie, dus overal waar je keek zag je wel lichtblauwe shirtjes met Messi achterop. Als je die niet kon krijgen, dan maar een met Tevez of een Braziliaans shirt. Maar Messi was het toch wel het beste waarmee je kon lopen.

Nou, ik niet! Mijn land doet WEL mee met het WK, dus ik het oranje armbanden gekocht en van een lapje stof een oranje haarband gemaakt. En dan nog vragen mensen waar je vandaan komt. Als ik dan antwoord dat ik uit Nederland kom is het meteen; "Oh, Van Persie! Robben!". Jazeker, ook die doen mee. "Who is your favorite player?" "Dirk Kuyt" "I don't know him". Wel een beetje lullig voor 'm. De laatste twee weken wordt aan het rijtje Van Persie-Robben nu ook de naam Sneijder toegevoegd. Maar daar houdt het dan ook wel mee op.

De groepswedstrijden van Nederland heb ik vrijwel allemaal in een club in Lakeside gekeken. Club Amsterdam welteverstaan. Kan niet anders dan een verzamelpunt van Hollanders zijn. De eerste twee wedstrijden was dat het ook en zie je ineens dat er welgeteld 8 Nederlanders in Pokhara verblijven. De derde wedstrijd was een ander verhaal.

Allereerst moeten jullie weten dat alle wedstrijden hier gespeeld werden om 17.15, 19.45 en 00.15 uur. De eerste twee tijdstippen zijn nog wel te doen. Ik kan nog een taxi nemen en op een fatsoenlijk tijdstip thuiskomen. Helaas was de derde groepswedstrijd tegen Kameroen om kwart over twaalf. Dus ik een kamer genomen in Lakeside om na de wedstrijd zo m'n bed in te rollen. Het plan was goed. De uitwerking wat anders.

Ik had met een vriend, Subas, afgesproken om samen de wedstrijd te gaan kijken en voor de wedstrijd nog wat te gaan eten. Dus wij om half tien het restaurant binnen. Krijgen we om 11 uur te horen dat ze gaan sluiten. He? Nou goed, wij weg (niet gegeten overigens) en op zoek naar een ander restaurant of cafe. Het is WK, dus er zal vast nog wel iets open zijn. Nou, mooi niet! Alles, maar dan ook echt alles, sluit hier om 11 uur.

Dus wij nu echt zoeken naar iets anders. Als er geen cafe open is, dan is er vast nog wel een hotelkamer te vinden met tv. Dus wij lopen en overal waar nog licht brandde aankloppen. Maar ja, als een Nepalese jongen en een blank meisje vragen voor een hotelkamer met tv voor 2 uurtjes dan wordt je heel scheef aangekeken. Volgens mij had meer dan de helft van de hotels waar we het vroegen wel tv, maar wilden ze het gewoon niet verhuren. Tijdens onze zoektocht werden we ook nog aangehouden door de politie. Moest Subas zich verantwoorden waar we heen gingen en waarom we nog zolaat op waren. Toen hij het had verteld in het Nepalees, moest ik het in het Engels nog een keer bevestigen. "No Sir, we're really looking for a TV to watch the Netherlands football match." Voel je je knap voor schut staan.

Na ruim een uur rondwandelen in het stikkedonker hadden we een hotel gevonden. Vroegen ze ruim duizend roepies (+/-10 euro). Ja zeg, zo erg graag wil ik de wedstrijd ook weer niet zien. Volgende hotel vroeg 500. Nou, oke.
Dus wij die kamer in, hadden we alleen de eerste vijf minuten maar gemist. Precies op tijd!
Na de wedstrijd zouden we weggaan, hadden ze het hotel aan de binnenkant op slot gedaan. Alles gaat hier met hangsloten, dus het werd me al gauw duidelijk dat dat niet ging lukken. Wij terug naar die kamer, waar gelukkig 2 aparte bedden stonden, en maar gaan slapen. Volgende ochtend om 6 uur ik meteen weggegaan (Subas kreeg ik echt niet wakker) naar het guesthouse waar mijn spullen lagen. Daar nog een paar uur slaap gepakt en toen naar m'n werk. Gelukkig niet op de school, maar op het Montessori Training Center, waar de hele dag niemand komt en waar niks gebeurd. Heerlijk rustig genoten van de overwinning en mijn extreme vermoeidheid.

De wedstrijd tegen Slowakije heb ik gezien in Club Paradiso. Ik ben van kroeg veranderd, aangezien er iemand met oranje vilten dreadlocks en een Nederlandse vlag op de stoep stond te schreeuwen "Holland!". Daar moest ik zijn. Toen ik naar binnen ging zag ik een grote zee van Nepalese mensen in oranje shirtjes, met rare oranje hoedjes en twee Nederlanders die er middenin zaten en die blijkbaar iedereen kenden. De een is een slanke blonde vrouw van begin dertig, Gynette, de ander een behoorlijk forse jongen van 19 met tattoos, piercings en een vrij aggressief uiterlijk, Tim. Nou, Tim mag eruit zien als een gevaarlijk figuur, het tegendeel is waar. Wat een softie! Tijdens de wedstrijd ging ie er helemaal in op, schreeuwend, juichend, de scheidsrechter uitscheldend, om achteraf te zeggen dat ie helemaal "geen kloot verstand heeft van voetbal". Ik heb genoten! Niet alleen van de wedstrijd, maar ook van Tim.
De man met de neppe dreadlocks bleek overigens een Australier te zijn, die weer een vriend van Tim en Gynette was. Je komt hier de meest wonderlijke figuren tegen hoor.

De wedstrijd tegen Brazilie heb ik met dezelfde groep mensen gekeken, door wie ik werd ontvangen alsof ik ze al jaren ken. Een warm welkom.
Er hing een beetje bedrukte sfeer, aangezien iedereen er wel zeker van was dat we gingen verliezen. Toch werd er evengoed een poule gehouden (zelfs hier in Nepal).
De eerste helft was best gezellig en wij waren overduidelijk voor Nederland, dus elke aanval van onze kant werd met hard gejuich kenbaar gemaakt, terwijl bij de aanvallen van Brazilie we heel hard "Boe!" riepen. Even verderop, heel stiekem in een donker hoekje, zaten een paar Nepalezen die Brazilie supportten. De enige keer die avond dat we ze hoorden was toen Brazilie in de eerste helft scoorde. Wij reageerden met een paar heel vuile blikken, waardoor ze snel weer gingen zitten.

Tijdens de rust heb ik Tim nog even uitgelegd wat nu precies buitenspel is, wat een hoop gelach van zijn vrienden opleverde.

De tweede helft ging een stuk beter en na de eerste goal voor Nederland kregen we dezelfde vuile blikken terug van de Braziliesupporters. Dat hadden we helemaal niet door. Wij stonden op de banken en tafels te springen en juichen en mekaar te omhelzen dat het 1-1 stond.
Het werd nog gekker toen het 2-1 werd en na het eindsignaal ging iedereen helemaal uit z'n plaat. We hadden Brazilie verslagen!!!! De supporters van de verliezers gingen er heel stilletjes vandoor.
Wij niet. Wij bleven juichen en dat is doorgegaan tot 4 uur 's morgens. Nadat de club sloot zijn we met het hele stelletje naar het huis van Tim gegaan, om daar verder te vieren. Vrijstaand huis, veel vrienden en een goede stereoinstallatie. Wat wil een mens nog meer?

De halve finale was zo mogelijk nog gekker. Deze werd gespeeld om 00.15 uur. Rottijd dus. Ik ging al op zoek naar een hotel met tv op de kamer, want ik had geleerd van de vorige keer, toen Tim mij belde. "Stop zoeken, Club Paradiso is gewoon open. Ik heb de manager gesproken, dus het is waar." Nou, wat moet je dan? Maar geloven en anders betaalt hij. Dus ik heen. Nee hoor, de deur was gewoon dicht. Blijkt dat er aan de zijkant nog een deur is, de personeelsingang. Daar stonden een stuk of wat motoren en een paar vuilnisbakken. Wij naar binnen, is er gewoon een heel feest aan de gang! Iedereen die we kenden was er, ook die rare Engelsman, Matt, die me een keer verteld heeft dat ik een Zuid Afrikaans accent heb. Al met al, onwijs gezellig. De voordeur is dicht, omdat de politie anders komt controlleren, maar op deze manier kunnen ze toch open blijven. De manager zei dat het eigenlijk alleen voor zijn vrienden was. Nou, dan heeft die man er een heleboel.
De wedstrijd op zich was wel leuk, maar het feest achteraf was weer fantastisch! Hoeveel lawaai kunnen 40 mensen maken na afloop van een voetbalwedstrijd? Ik weet het antwoord. Heel veel!

Het maakt dat ik nu wel onwijs zin heb in morgen, de finale. Wederom om kwart over twaalf. Tim heeft me nu al uitgenodigd voor een groot feest. Als we winnen drinken we om het te vieren, als we verliezen drinken we om te vergeten, wat hij noemt een rouwfeest. Klinkt veel belovend. Gelukkig hoef ik maandag niet naar school ivm examens. Pfieuw.