De kakkerlakken en de miertjes
Door: sannedijkstra
Blijf op de hoogte en volg Sanne
09 Augustus 2010 | Nepal, Pokhara
Afgelopen zaterdag ben ik begonnen met inpakken.Toen ik na ruim vier maanden m'n rugzak uit de hoek van de kamer pakte om 'm uit te kloppen, vielen er buiten twee kakkerlakken uit. Deze heb ik vakkundig doodgetrapt en naar de muur geschopt, waar ze beleven liggen op ongeveer tien centimeter afstand van elkaar. (Deze details gaan er later toe doen.)
Toen ik een kwartiertje later keek zag ik dat beide kakkerlakken compleet bedekt waren met heel kleine miertjes. Er waren twee groepen, 1 groep (A) die de kakkerlak had die het dichtst bij hun nest was en 1 groep (B) die de kakkerlak had die 10 cm verder lag. Beide groepen probeerden de kakkerlak naar hun nest te krijgen. Terwijl ik ernaar keek moest ik heel erg aan Gulliver's Travels denken. Die gigantische kakkerlakken met al die ieniemienie miertjes...
Groep A probeerde het door gewoon willekeurig aan de kakkerlak proberen te trekken. Sommige mieren gingen aan een poot tillen, anderen aan het hoofd en anderen probeerden de kakkerlak te bewegen door erop te gaan zitten. Niet echt handig.
Groep B pakte het anders aan. Elke mier kreeg een speciale positie. Allereerst moesten er onder elke milimeter van de pootjes en de kop een mier zitten. Deze tilden het lijf van de kakkerlak op, waarna er een grote groep miertjes onder het lijf kroop. Vervolgens werden eerst de poten naar voren bewogen, waardoor er meer trekkracht ontstond om het lijf naar voren te trekken. Daarna kon het lijf makkelijker vervoerd worden door de miertjes die daaronder zaten. Terwijl dit alles gebeurde, liepen er drie mieren continue om de groep heen, als het ware om alles te coordineren. Zodra er een mier OP de kakkerlak ging zitten om lekker mee te liften, kropen deze drie plus een aantal anderen ook op de kakkerlak om die meelifter er eens heel snel vanaf te jagen. De meelifter moest vervolgens onder het lijf werken, waarschijnlijk de zwaarste taak.
Nadat alle mieren van Groep B op hun plek waren konden ze de kakkerlak vervoeren. Dat ging idioot snel. Het is dat ik naar het schouwspel heb zitten kijken, maar anders had ik werkelijk gedacht dat het beest weer of nog leefde. Ik ben doorgegaan met inpakken en gestopt met kijken.
Toen ik twee uur later weer keek zag ik dat de kakkerlak van Groep A nog op precies dezelfde plek in precies dezelfde houding lag, terwijl de kakkerlak van Groep B, die 10 cm verder lag, voor de ingang van het mierennest lag.
Ik wilde het met jullie delen, omdat het me al twee dagen bezig houdt. Ik vind het zo ontzettend fascinerend hoe die kleine miertjes zo perfect kunnen samenwerken om die voor hun gigantische kakkerlak te vervoeren.
Aan die ieniemienie miertjes kunnen wij mensen een groot voorbeeld nemen.
Toen ik een kwartiertje later keek zag ik dat beide kakkerlakken compleet bedekt waren met heel kleine miertjes. Er waren twee groepen, 1 groep (A) die de kakkerlak had die het dichtst bij hun nest was en 1 groep (B) die de kakkerlak had die 10 cm verder lag. Beide groepen probeerden de kakkerlak naar hun nest te krijgen. Terwijl ik ernaar keek moest ik heel erg aan Gulliver's Travels denken. Die gigantische kakkerlakken met al die ieniemienie miertjes...
Groep A probeerde het door gewoon willekeurig aan de kakkerlak proberen te trekken. Sommige mieren gingen aan een poot tillen, anderen aan het hoofd en anderen probeerden de kakkerlak te bewegen door erop te gaan zitten. Niet echt handig.
Groep B pakte het anders aan. Elke mier kreeg een speciale positie. Allereerst moesten er onder elke milimeter van de pootjes en de kop een mier zitten. Deze tilden het lijf van de kakkerlak op, waarna er een grote groep miertjes onder het lijf kroop. Vervolgens werden eerst de poten naar voren bewogen, waardoor er meer trekkracht ontstond om het lijf naar voren te trekken. Daarna kon het lijf makkelijker vervoerd worden door de miertjes die daaronder zaten. Terwijl dit alles gebeurde, liepen er drie mieren continue om de groep heen, als het ware om alles te coordineren. Zodra er een mier OP de kakkerlak ging zitten om lekker mee te liften, kropen deze drie plus een aantal anderen ook op de kakkerlak om die meelifter er eens heel snel vanaf te jagen. De meelifter moest vervolgens onder het lijf werken, waarschijnlijk de zwaarste taak.
Nadat alle mieren van Groep B op hun plek waren konden ze de kakkerlak vervoeren. Dat ging idioot snel. Het is dat ik naar het schouwspel heb zitten kijken, maar anders had ik werkelijk gedacht dat het beest weer of nog leefde. Ik ben doorgegaan met inpakken en gestopt met kijken.
Toen ik twee uur later weer keek zag ik dat de kakkerlak van Groep A nog op precies dezelfde plek in precies dezelfde houding lag, terwijl de kakkerlak van Groep B, die 10 cm verder lag, voor de ingang van het mierennest lag.
Ik wilde het met jullie delen, omdat het me al twee dagen bezig houdt. Ik vind het zo ontzettend fascinerend hoe die kleine miertjes zo perfect kunnen samenwerken om die voor hun gigantische kakkerlak te vervoeren.
Aan die ieniemienie miertjes kunnen wij mensen een groot voorbeeld nemen.
-
09 Augustus 2010 - 16:49
Mam En Pap:
liep een mier en een olifant over een brug, zegt die mier wat stampen we lekker he.
deze keer een berichtje uit Brouwershaven op de Grevelingen.
kus mam en pap jet en shawn -
10 Augustus 2010 - 12:36
Gladys:
Hahahaha, wat weet jij het weer zo neer te zetten dat ik het helemaal voor me zie.
Net wat Andre zegt: Je hebt Nepal wat bekender voor ons gemaakt.
Wel lekker dat je tijd hebt om het zo rustig te bekijken en wat is de natuur dan ook mooi.
Vanavond gaat Ide jou wat schrijven, helemaal zelf......
Liefs van Gladys
-
10 Augustus 2010 - 14:55
Pa Jaap:
hoe krijg je het zo mooi op papier -
11 Augustus 2010 - 10:19
Arie En Janneke:
Ha Sanne, geweldig en fasinerend hoe samenwerken kan. Zag het helemaal voor me. En nu ben je dus aan het pakken om Nepal verder te gaan ontdekken, weet je al wat je gaat doen? Nou we wachten je volgende verslag maar af, nog heel veel plezier en ontdekkingen, liefs en dikke kus Arie en Janneke -
11 Augustus 2010 - 11:26
Carel:
Over doodtrappen van kakkerlakken moeten we het nog eens hebben. Maar wat is het visuele verschil tussen mier A en B?
Wel weer een mooi verhaal en leuk dat je zoiets ziet. Het doet me denken aan "war of the worlds" (die giga marsmannen die verslagen worden door micro bacteriën).
Zit je dan met lang haar met uitzicht op de giga Annapurna, raak je gefascineerd door mieren.
Wie veel kijkt ziet veel.
Als ik in de keuken kijk zie ik ook veel mieren. Maar ze fascineren me niet meer.
Ik ben wel blij dat je weer richting NL komt.
Blogs zijn erg leuk maar er gaat niks boven Groningen. -
11 Augustus 2010 - 15:18
Rinus :
met belangstelling je verhaal gelezen, allen volgende keer geen kakkerlakken doodtrappen, maar liever in het vuur gooien. als wij er komen in september zijn er weer veel eitjes uitgekomen, jammer -
12 Augustus 2010 - 09:18
Ide:
Lieve Sanne
vind je het leuk in het land?
waar poep je ook alweer?
waar plas je? Kunnen de kinderen al engels praten?ikke wel.bekpek=rugzak.hello=hallo
jes=ja.Ik ga nu pannekoeken eten en dan ga ik naar het Pyramide zwembad met Mandy.ik kan al van de kant afspringen, onder water en weer boven.Veel plezier in het land.
Doeg, dikke kus Ide
-
12 Augustus 2010 - 09:21
Ide:
o ja, ik kan ook al van de grote glijbaan, de rode.
-
12 Augustus 2010 - 12:32
Lise:
Hmmm sanne misschien toch de verkeerde studie gekozen kom je bij mij voor docent biologie ^^ -
12 Augustus 2010 - 14:19
Tiny En Jaap De Jong:
Dank voor het zeer gedetailleerde mieren-kakkerlakkenverslag. Was fascinerend. Laat de kakkerlakken maar in Nepal. Die hoeven we hier niet.
Groet en veel liefs, en goede reis huiswaarts. -
14 Augustus 2010 - 13:44
Jan En Atty:
hoi sanne wij zijn net terug uit frankrijk en heb heb net de laatste reisverslagen gelezen. Er is nog een oude bijbelse wijsheid over mieren: ga tot de mieren gij luiaard, ziet hunne werken en wordt wijs. De ene groep werkt hard en bereikt wat, de anderen doen maar wat en het wordt nooit wat. we verlangen erg naar je thuiskomst en naar de rest van je verhalen. tot heel gauw ziens. liefs oom jan en tante atty -
15 Augustus 2010 - 18:36
Sigrid:
deze blog had ik even gemist, maar wat een geweldig verhaal weer. En wat lekker dat je voor deze mierenvoorstelling de rust had om het te bekijken. En dat nog eerste rang ook nog, waar vind je dat nog in deze tijd. In Nederland hollen we gelijk voor een lokdoos naar de winkel..., toch deze kleine wezentjes maar wat meer waarderen, dat is toch de moraal van jouw verhaal. Zie je gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
